Afgelopen weekend kwam mijn Voluit vrouw-zijn jaargroep weer samen. Het thema deze maand is ‘Land in je lijf’.

En dus spraken we ook over de andere kant:
Hoe de dingen soms te snel, te heftig of te dichtbij komen.
De angst die dat oproept en de neiging uit ons lijf te vertrekken om dat maar niet te hoeven voelen.

Gelukkig kunnen dit patroon herkennen en onszelf weer terugroepen.
We vertrekken daardoor niet minder, maar komen wel sneller terug.
En hoe meer we in ons lijf aanwezig zijn, hoe echter, liefdevoller, toffer ons leven wordt.

Daarom deel ik onze drie vertrek-manieren graag met je.
In de hoop dat jij ze ook herkent en jezelf weer terug in je lijf kan roepen.

1) Deep down under

Om niet te hoeven voelen, onderdruk je alle emoties.
Je bent niet enthousiast, niet ongelukkig en alles lijkt onder controle.
Dat voelt eigenlijk best ok, lekker gelijkmatig.

Maar gevoelens zijn niet te splitsen in wel-ok en niet-ok.
Ze zijn er of niet.
Dus met het wegdrukken van je rotgevoel druk je ook een deel van je levendigheid weg.

Dit is typisch iets voor harde werkers.
Ze moeten altijd door, door, door en hebben een stokkerige, hoge ademhaling.
Hoe harder zij hun gevoelens proberen weg te drukken, hoe meer er onder de oppervlakte roert en hoe minder energie ze over hebben voor voluit leven.

De oplossing? Diep ademen, verlangzamen en gevoelens in kleine brokjes toelaten.

2) Hoofd op hol

Ratelende hersenen zijn een perfecte afleidingsmanoeuvre: Wie denkt, hoeft niet te voelen.
Deze vrouwen willen de wereld begrijpen in plaats van beleven.
Weten hoe iets zit, zijn leergierig en kunnen niet stoppen met denken.

Ze dénken dat ze de (gevoels)oplossing kunnen bedenken, de pijn weg kunnen redeneren als ze maar begrijpen waar die vandaan komt, hoe het zit, waarom ze het hebben.

De energie en warmte die dat kost, haalt het lichaam uit het onderlijf.
Je krijgt dus letterlijk koude handen en voeten.

De oplossing? Stilte, rust, meditatie en jezelf de ruimte van het niet-weten gunnen.

3) Floep vertrokken

In de meest extreme vorm ontsnappen we helemaal uit ons lijf.
Deze vrouwen zijn helemaal gefocust op iets vóór zich.
Ze gaan helemaal op in de ander, hun computer, de toekomst.
Ze leven als het ware ‘daar’, zodat wat er in het lijf gebeurt niet gevoeld hoeft te worden.

Of ze bewegen juist naar achter en verbreken de connectie met het hier en nu.
Dat uit zich in niet committeren, niet willen verbinden, afwachten.
Soms met een sterke hang naar de dood of het spirituele.

De oplossing? In het hier en nu komen en je lijf letterlijk in beweging brengen.

Drie manieren.
Wellicht heb je een voorkeur voor één van beide.
Misschien schiet je steeds van de een naar de ander.

Wees gerust.
We doen het allemaal.
Ik ook. Voortdurend.

Zie jouw vertrekken dus niet als een falen, maar als een uitnodiging om terug te komen, je angst voor dat wat gebeurt te doorvoelen en jezelf de veiligheid te geven die je nodig hebt.

Of dat nu betekent dat je een goede vriendin belt, jezelf een warm bad, massage of lekker eten gunt (voeding geen vulling 😉 of dat je de natuur in trekt, heupcirkels gaat doen of even lekker gaat shaken.

Kies een vorm die jouw lichaam voedt en je uitnodigt te landen in je lijf.

Welkom thuis!

Liefs, Janneke