‘Ik durf dit echt niet…’

Van de week had ik iemand aan de lijn die voelde dat Yemaya: vier je vrouw-zijn iets voor haar was en toch telkens terug krabbelde. Iedere cyclus dacht ze “De volgende keer… Dan ben ik er klaar voor.” De angst voor het onbekende was te groot.

We spraken over haar angstgevoel, over bang-zijn en over wat nu het verschil is tussen veiligheid en dat ene spannende stapje zetten dat je dichterbij jezelf brengt.

Net als veel vrouwen ken ik het bang-zijn ook goed. Al jaren denk ik bijvoorbeeld dat ik wil vloggen (bloggen met video). Het voelt alsof ik dan meer contact met je kan maken en ik gemakkelijker even iets met je kan delen in plaats van uren aan een blog te schaven. En net als de dame aan de telefoon bleef ik het ook uitstellen. “Als ik een goede camera heb…”, “Als ik die ene cursus heb afgerond…”, “Als ik wat duidelijker weet welke onderwerpen ik wil behandelen…” Tot mijn Thailand trip.

Toen besloot ik mijn angst in de ogen te kijken.

Drie keer per week deelde ik in een kort iPhone-filmpje mijn ervaringen met mijn Voluit Vrouw-zijn vrouwen. Handgeschoten, zonder digitale poespas of statige poses en alleen zichtbaar voor de deelnemers van mijn geweldige jaargroep. Het was heerlijk om te doen.

Door mijn ervaringen te delen, beleefde ik ze nog een keer. Ik kon het geleerde op een diepere laag in mijn lijf verankeren, terwijl ik tegelijkertijd anderen ook handvatten gaf voor hun proces. Ook realiseerde ik me na het delen van een paar filmpjes: Ik ga niet dood. Ik groei hiervan. Dus toen ik deze week met die dame belde over haar angst, sprak ik niet alleen tegen haar, maar ook tegen mijzelf, toen ik zei:

“Als we onderscheid maken tussen doods- en levensangst kunnen we kiezen voor wat ons doet groeien”

Dus ik luister vandaag naar mijzelf. Ik kies voor groei en deel mijn eerste openbare vlog met je. Hij gaat over doodsangst en levensangst en hoe je het verschil kan herkennen in je lijf.

Doodangst gaat over alle dingen die, als je ze tot in het extreme doortrekt, de dood opleveren: Een krokodil onder je bed (als ie echt is, eet hij je op). Op het randje van een hoog flatgebouw staan en naar beneden kijken (als je je evenwicht verliest, val je). Een promotie krijgen (als je slecht presteert en iedereen vindt je dom, wordt je ontslagen en kun je je leven niet meer betalen).

Levensangst daar en tegen gaat over alles wat je van jouw normale status quo naar een hoger niveau tilt. Het gaat over dat wat je doet opbloeien, meer bij je essentie of je levensdoel brengt en voller doet leven. Een niveau dus waar de totale JIJ meer tot haar recht komt. De angst die je daarbij voelt, is niet de loerende dood, maar simpelweg het onbekende waar je instapt.

Wat levensangst (of doodsangst) is, is voor iedereen verschillend. 

Het aankijken van die krokodil en ontdekken dat hij er niet is, kan je meer zelfvertrouwen geven. Over het randje van dat flatgebouw heen gluren, geeft je misschien wel die zindering dat je écht leeft. En die promotie past misschien perfect bij de ontwikkeling van je innerlijke verlangens en gaven.

Het gaat dus niet om de inhoud, maar om de context die, voor jou, bepaalt of iets levensangst of doodsangst is. En dus ook wat je hebt te doen. Hoe je het verschil tussen die twee ontdekt, vertel ik je in dit filmpje (3 min).

Vrij in je lijf, je brein en je vrouw-zijn

En voor diegene die, net als de dame aan de telefoon, zich nu afvragen of Yemaya: vier je vrouw-zijn toch niet iets voor hen is, ervaar de vraag in je lijf. Kun je die opening voelen waar ik het in het filmpje over heb? 

En voor wie het verschil tussen opening en verkramping niet kan thuisbrengen, mail of bel me. Ik luister van harte naar je verhaal en dan kijken we samen of deze training het juiste voor je is (en geloof me, ik zeg het echt als dat niet zo is ;-).

Met en in liefde,

♥ Janneke