Twee weken terug sprak ik mijn nicht.
Net als ik, heeft ze een jonge baby.
Haar derde al weer, dus ze kent de malle molen van die eerste hectische maanden.

We hadden het over dát moment…

dat je partner aan het werk is.
dat je vriendinnen je niet begrijpen of te ver weg wonen.
dat je baby huilt en niets lijkt te helpen.

Dat moment dat je je ALLEEN voelt.

Zo ongelooflijk alleen.

Het gesprek bleef nog lang in mijn hoofd na sudderen.

Eenzaamheid.
Of dat nu is omdat je net een baby hebt gekregen of omdat je niemand kent op die netwerkborrel of omdat je je nu eenmaal altijd ‘anders’ voelt dan anderen.

We herkennen het allemaal. Ik ook.

Gelukkig weet ik door mijn jarenlange training in De kunst van het Vrouw-zijn waar het vandaan komt en hoe ik het voorkom.

Wij voelen ons namelijk niet eenzaam, omdat we alleen (zonder anderen) zijn.
Of onzeker.
Of uiterst gevoelig.
Nee.

“We voelen ons eenzaam omdat we -tijdelijk- de verbinding met onze vrouwelijke lijn vergeten zijn.”

Ik schrijf bewust vergéten.
Je bent haar niet kwijt.
Ze is er. Absoluut.
Het contact is alleen even onvindbaar.

Iedere vrouw komt voort uit een vrouw.
Iedere vrouw is verbonden met alle andere vrouwen ter wereld.
We zijn één en dezelfde.
In een ander lichaam, met een andere geschiedenis, maar in oervorm gelijk.

Helaas zijn de meeste vrouwen die connectie, die baarmoeder-verbinding, als zusters onderling vergeten.

We hebben ons terug getrokken in ons eigen lijf.
Een muur om ons hart gebouwd en ons afgezonderd.
We denken dat we het allemaal alleen moeten kunnen en vinden dat we niet goed genoeg of zwak zijn als we hulp vragen.
En dan komt de eenzaamheid in volle glorie opzetten.

Maar de enige antidote van eenzaamheid is niet het terugtrekken, maar juist verbinding maken.

Oprechte hartsverbinding.

Dus op de momenten dat ik het even niet meer zie zitten,
En gelukkig vaak al ver daarvoor,
zoek ik mijn vrouwen op.

Ik bel vriendinnen, soulsisters, mijn zus of mijn moeder.
Ik voel de steun van mijn Alwetende Vrouw (die uit de visualisatie van het Voluit Vrouw-zijn werkboek)
Ik laat voor me zorgen door mijn masseuse, mijn kraamzorg, mijn kapster, mijn boekhoudster.

En van iedere vrouw neem haar liefde, zorg of aandacht aan.
Zodat ik me gedragen en gevoed voel in plaats van eenzaam.

Daarom ben ik ook zo blij dat Yemaya: vier je vrouw-zijn weer begint.

De eerste les is altijd even onwennig. Wie zijn die andere vrouwen?
Maar daarna ontstaan diepe verbindingen.
Het is zó ontroerend te zien dat juist door onze kwetsbaarheden te tonen er krachtige vriendschappen ontstaan.

Soulsisters. We hebben ze allemaal nodig.

Er zijn nog drie plekken voor de Yemaya: vier je vrouw-zijn cyclus. Je bent van harte welkom je met ons te verbinden!

Met warmte en liefde in mijn hart,

♥ Janneke