We hebben allemaal wel eens gelezen dat we complimenten mogen aannemen. Dat je beter ‘Dank je wel’ of ‘Je hebt helemaal gelijk’ kunt zeggen dan het wegwuiven met ‘Ach, dat was een uitverkoopje’ of ‘Nee joh… ik had gewoon geluk’.

Maar dat is aannemen voor beginners.

Er bestaat een veel diepere laag waarop je kunt aannemen. Eentje die niet alleen voedend is voor de ontvanger, maar ook voor de gever. En dat is aannemen via het lijf. In deze vijfde aflevering van De Kunst van het Vrouw-zijn vertel ik je precies hoe je dat doet.

Hoe je een compliment, een aanbod van hulp of steun of gewoon een liefdevol gebaar zo aanneemt dat het je daadwerkelijk voedt.

En omdat mijn eigen voorkeur voor iets kijken of iets lezen per dag verschilt, heb ik naast de vlog (4.19 min) ook een blog gemaakt. Kun je kiezen wat jou het beste uitkomt vandaag 🙂

Het is net als een lunch.

Als we er alleen naar kijken en zeggen ‘Oh wat een prachtige lunch’ voeden we onszelf niet. We hebben ‘m daadwerkelijk op te eten om de voedingsstoffen erin tot ons te nemen. Precies zo werkt het met een compliment, met steun, een aanmoediging of een liefdevol gebaar dat een ander ons wil schenken. Dat hebben we ook ons lijf in te brengen om onszelf ermee te kunnen voeden. [Tweet “Echt aannemen gaat via het lijf, niet de woorden.”]

Hoe doen we dat? Hoe nemen we lijfelijk aan?

Als iemand je hulp aanbiedt of als je een super attent cadeau of welgemeend compliment krijgt aangeboden, zeg dan even niets, maar adem het ten volle in.

Op de inademing neem je aan.

Op een inademing komt namelijk de energetische lading van de liefde die de ander je aanbiedt je lijf in. Je voedt jezelf letterlijk met de warmte van dat aanbod. En als je daarna uitademt, ontspant je lijf op een diepere laag en kun je voelen wat het aannemen van die liefdevolle energie met je doet. Pas daarna is het wellicht tijd om wat terug te zeggen. Maar meestal is dat na een echte inademing niet meer nodig.

Man en ik hebben bijvoorbeeld deze deal.

Als één van ons de behoefte voelt te zeggen ‘Ik hou van je’, hoeft de ander niet direct op de automatische piloot te antwoorden ‘Ik ook van jou’. We geven onszelf de ruimte en de tijd om dat liefdevolle gebaar echt aan te nemen. Vaak is die inademing al genoeg. Er hoeft niet meer een ‘Ik ook’ te volgen of een ‘Dank je wel’ te komen. We zien en voelen dat de ander echt heeft aangenomen en dat de liefde is geland in het lijf. Hmmmm….. een waar genot voor allebei.

En nu naar jou.

Ik ben benieuwd hoe jij deze lijfelijke vorm van aannemen ervaart. Voel je een verschil met alleen woorden gebruiken? En zo ja, merk je ook dat het contact tussen de gever en jezelf verandert? Dat je op een veel diepere laag met elkaar verbindt als je via de inademing aanneemt? Ik lees je reactie graag hieronder. Met liefde en in liefde, ♥ Janneke